استخوان هایی از سفره رنگارنگش ( سیاوش کسرایی )

خانگی
**
استخوان هایی از سفره رنگارنگش 
که به سوی ما پرتاب شده 
باوفامان کرده است 
چاپلوسانه به دور و بر پاهای کسی می پوییم 
که اتو دار شلوار سفیدش هر روز 
برق دارد کفشش
و به دستان پر انگشتری اوست مدام 
بافته شلاقی چرمین و دسته طلا 
خیز می گیریم که گاه و به او حمله کنان 
پارس بر می داریم 
ما ولی خشمش را هیچ نمی انگیزیم 
راست این است که ما خانگی او شده ایم 
لوس و شکلک ساز و دست آموز
و در این خیل که در مطبخ او می لولند 
جان آزادی با خوی بیابانی نیست 
سگ رامی شده ایم 
گرگ هاری باید

سیاوش کسرایی