برکرده ام سر از رخنه ای در سینه سنگ ( سیاوش کسرایی )

شوق

برکرده ام سر 
از رخنه ای در سینه سنگ 
آری بهارم من در این تنگ 
تنها اگر باد 
تنها اگر ابری و باران 
تنها اگر خورشید بود این گل نمی رست 
زین تنگنا راه رهاییدن نمی جست
ای سایه ابر 
ای دامن ابر 
ای تیغ خورشید 
ای جام باران 
این گل نمی بود 
گلدانه را گر شوق گل گشتن نبودی 
در گریبان

سیاوش کسرایی